Co jeśli to, co postrzegasz, czujesz, otrzymujesz nie należy do Ciebie…nie jest komfortowe…ani lekkie…a jest Twoją największą umiejętnością i darem?

Miałam ostatnio ,,trudne” dni…nie pierwszy raz zapewne to słyszeliście z ust znajomych, rodziny, a może i swoich??? Ja tez tak ostatnio miałam…dni pełne : kim jestem? Co chce dalej robić w życiu? Niech mnie ktoś przytuli 🙂 no dobra nie ktoś, ale ta konkretna osoba …i najlepsze: Co daje mi szczęście? Te wszystkie emocje przelewające się przeze mnie, radość a zaraz smutek a potem samotność…i znowu coś innego, były tak niewygodne…tak doskwierające i tak obezwładniające mnie godzinami, ze musiałam zadać pytanie: Ok, Wszechświecie czego ja tak naprawdę jestem świadoma, czego nie chcę otrzymać?…

A więc kochani Daru… daru świadomości… ja mam dar…, który postrzegałam jak odcisk w bucie … całkiem niepotrzebny…, bo co innego gdybym miała dar jasnowidzenia albo postrzegania pozazmysłowego lub coś innego co w tej rzeczywistości uznawane jest za niezwykłe i unikatowe… A ja mam dar świadomości milionów osób, które teraz płaczą, kochają, śmieją się lub czują się zagubieni…Ten dar, który tez pewnie posiadasz jest najpiękniejszym podarunkiem, który łączy Cię z całą planetą, wszechświatem, kosmosem, wszystkimi ludźmi , wszystkim absolutnie…

Jestem wdzięczna za ten Dar…nie będę już przed nim się bronic, nie będę uciekać…

Dziękuję, Paulina